Het afgelopen half jaar hebben wij het ongelooflijk druk gehad met de verbouwing van onze nieuwe boerderij  in Duitsland. De oorspronkelijke planning was om in het voorjaar te verhuizen. Wij hebben er echter voor gekozen om  nu al zo veel mogelijk te renoveren, voordat de dieren er permanent komen te wonen. Verbouwen zonder dat alle dieren er rondlopen  werkt veel makkelijker en veiliger. Met behulp van onnoemlijk veel vrijwilligersuren is o.a. het volgende gebeurd: gehele nieuwe indeling van de boerderij d.m.v. het afbreken van oude en het zetten van nieuwe muren, het nemen van  isolatiemaatregelen, de vervanging van het gehele waterleidings-, riolerings-  en electriciteitscircuit, het storten van nieuwe betonnen vloeren in de hele boerderij en het aanleggen van bestrating op het erf.

Als laatste zijn we nu bezig met het opzetten van de omheiningen en dierenrennen. Ondertussen hebben we wel bezoek gehad van allerlei wilde dieren: reeën grazen op de wei waar straks het vee loopt, hazen spelen er tikkertje en een ooievaar en buizerd gaan samen op wormenjacht.

 

Uitzicht over de grote wei, met in het midden een wit stipje: de ooievaar

Ook in onze oude vestigingsplaats Vlagtwedde staat de opvang niet stil. Er zijn drie nieuwe honden opgenomen. Twee voormalige Spaanse zwerfhonden die in een opvangadres in Duitsland bij hun “redders” zaten. Dit was echter de twee al wat oudere dames teveel geworden en de honden verbleven voornamelijk in een vieze kelder.  De teef, een Gos d’Atura Catala (een Spaanse herdershond) was zo ernstig tot op de huid vervilt, dat de vacht er  onder verdoving met een scheermesje centimeter voor centimeter afgesneden moest worden. De reu, een kruising briard, was er gelukkig minder erg aan toe. Een derde hond in erbarmelijke toestand die ook in de kelder verbleef  is opgevangen bij stichting Melief. Deze honden kunnen nu eindelijk echt aan een nieuw leven beginnen. Ze kunnen naar hartenlust buiten spelen met andere honden, krijgen aandacht en worden op tijd geborsteld en zo nodig medisch behandeld. De derde nieuwe hond bij ons  is een 11 jaar oude Parson Jack Russel terriër. Hij werd samen met twee oude poezen van 14 en 15 jaar afgedankt. Alhoewel de dieren wel genoeg eten kregen, werd er verder niet naar ze omgekeken. De dieren waren niet ingeënt, niet ontwormd, zaten onder de vlooien en de terriër had veel tandsteen, extreem lange nagels en had zware schurft. Het arme ventje moet half gek zijn geworden van de jeuk.  Over zijn hele lijfje is zijn huid kaal en rood van alle irritatie.

 

 

De Parson Jack Russel terrier bij binnenkomst in de opvang

Ook hebben we in samenwerking met een andere opvang een groepje van vier zwerfkatten gevangen. De dieren waren gewoonweg achtergelaten na een verhuizing. De vier werden al snel acht, omdat één van de poezen hoogzwanger was en nog buiten beviel van haar baby’s. Het heeft vier weken geduurd voordat mams uiteindelijk in de vangkooi stapte. Samen met haar kleintjes ligt ze nu veilig, warm en droog in de quarantaineruimte bij te komen. De kittens en hun moeder blijven zo een toekomst van honger, ziektes, ongecontroleerd vermeerderen en een vroege dood bespaard.

In de  volgende nieuwsbrief laten we d.m.v. een heleboel foto’s zien hoe de nieuwe opvang in Duitsland eruit ziet. Auf wiedersehen!