Sjors is er niet meer

Maandag 15 oktober hebben wij Sjors, het grote wolzwijn moeten laten euthaniseren. Sjors is jarenlang een markante verschijning in de opvang geweest. Iedereen was onder de indruk van zijn stoere uiterlijk met zijn lange haren en zijn enorme slagtanden. Sjors was echter een mega-watje: hij hield van knuffelen en was onderdanig naar zijn kleine vriendin, Pork Chops het hangbuikzwijntje. Hij heeft jarenlang bij ons in de opvang gewoond en was inmiddels bijna 13 jaar. Sinds afgelopen zomer ging zijn gezondheid langzaam achteruit. Hij liep steeds stijver van de artrose en viel af. Zijn brokken at hij niet meer, hij vond zijn varkensmüsli lekkerder. Drie weken geleden wilde hij ook dat niet meer. Krentebollen en brood gingen nog wel naar binnen. Bananen en appels ook, maar geen harde valappeltjes meer. Nee, meneer bliefde gekochte appels uit de supermarkt. Afgelopen weekend wilde hij alleen nog een beetje gekookte pasta of rijst, wel graag lauwwarm geserveerd met groentes en een blokje kruidenbouillon voor de smaak erdoor. Maandagochtend stopte hij helemaal met eten en heeft de dierenarts hem later op de dag geëuthaniseerd. Zijn grote stoere lijf was op en versleten. We zullen het mannetje heel erg missen....

Het afgelopen half jaar hebben wij het ongelooflijk druk gehad met de verbouwing van onze nieuwe boerderij  in Duitsland. De oorspronkelijke planning was om in het voorjaar te verhuizen. Wij hebben er echter voor gekozen om  nu al zo veel mogelijk te renoveren, voordat de dieren er permanent komen te wonen. Verbouwen zonder dat alle dieren er rondlopen  werkt veel makkelijker en veiliger. Met behulp van onnoemlijk veel vrijwilligersuren is o.a. het volgende gebeurd: gehele nieuwe indeling van de boerderij d.m.v. het afbreken van oude en het zetten van nieuwe muren, het nemen van  isolatiemaatregelen, de vervanging van het gehele waterleidings-, riolerings-  en electriciteitscircuit, het storten van nieuwe betonnen vloeren in de hele boerderij en het aanleggen van bestrating op het erf.

Als laatste zijn we nu bezig met het opzetten van de omheiningen en dierenrennen. Ondertussen hebben we wel bezoek gehad van allerlei wilde dieren: reeën grazen op de wei waar straks het vee loopt, hazen spelen er tikkertje en een ooievaar en buizerd gaan samen op wormenjacht.

 

Uitzicht over de grote wei, met in het midden een wit stipje: de ooievaar

Ook in onze oude vestigingsplaats Vlagtwedde staat de opvang niet stil. Er zijn drie nieuwe honden opgenomen. Twee voormalige Spaanse zwerfhonden die in een opvangadres in Duitsland bij hun “redders” zaten. Dit was echter de twee al wat oudere dames teveel geworden en de honden verbleven voornamelijk in een vieze kelder.  De teef, een Gos d’Atura Catala (een Spaanse herdershond) was zo ernstig tot op de huid vervilt, dat de vacht er  onder verdoving met een scheermesje centimeter voor centimeter afgesneden moest worden. De reu, een kruising briard, was er gelukkig minder erg aan toe. Een derde hond in erbarmelijke toestand die ook in de kelder verbleef  is opgevangen bij stichting Melief. Deze honden kunnen nu eindelijk echt aan een nieuw leven beginnen. Ze kunnen naar hartenlust buiten spelen met andere honden, krijgen aandacht en worden op tijd geborsteld en zo nodig medisch behandeld. De derde nieuwe hond bij ons  is een 11 jaar oude Parson Jack Russel terriër. Hij werd samen met twee oude poezen van 14 en 15 jaar afgedankt. Alhoewel de dieren wel genoeg eten kregen, werd er verder niet naar ze omgekeken. De dieren waren niet ingeënt, niet ontwormd, zaten onder de vlooien en de terriër had veel tandsteen, extreem lange nagels en had zware schurft. Het arme ventje moet half gek zijn geworden van de jeuk.  Over zijn hele lijfje is zijn huid kaal en rood van alle irritatie.

 

 

De Parson Jack Russel terrier bij binnenkomst in de opvang

Ook hebben we in samenwerking met een andere opvang een groepje van vier zwerfkatten gevangen. De dieren waren gewoonweg achtergelaten na een verhuizing. De vier werden al snel acht, omdat één van de poezen hoogzwanger was en nog buiten beviel van haar baby’s. Het heeft vier weken geduurd voordat mams uiteindelijk in de vangkooi stapte. Samen met haar kleintjes ligt ze nu veilig, warm en droog in de quarantaineruimte bij te komen. De kittens en hun moeder blijven zo een toekomst van honger, ziektes, ongecontroleerd vermeerderen en een vroege dood bespaard.

In de  volgende nieuwsbrief laten we d.m.v. een heleboel foto’s zien hoe de nieuwe opvang in Duitsland eruit ziet. Auf wiedersehen!

Het wordt een spannend jaar

Allereerst willen wij iedereen een heel gelukkig 2012 toewensen en iedereen die ons het afgelopen jaar gesteund heeft heel erg bedanken!                                                

Voor de dieren bij Animal Sanctuary gaat 2012 in ieder geval een heel spannend jaar worden. Dit voorjaar gaat de opvang verhuizen naar Duitsland. Op het huidige adres in Vlagtwedde hebben wij geen uitbreidingsmogelijkheden en ook het kopen/pachten van meer weidegrond bleek onmogelijk te zijn. Wij hebben lang gezocht naar een nieuwe plek in Nederland. Helaas hebben wij geen locatie  kunnen vinden die geschikt is voor een dierenopvang. Vlak over de grens in Duitsland hebben wij wel  de juiste huisvesting gevonden. De verhuizing wordt er daardoor helaas niet makkelijker op.  Voordat de dieren de grens over mogen moet er aan allerlei exportregels  worden voldaan. Maar als dat eenmaal achter de rug is, wacht de dieren een heerlijke grote boerderij met zeer grote buitenrennen en een enorme wei voor  het vee.

Luchtfoto van de nieuwe opvang

Wij hebben een boerderij met maar liefst 1,5 hectare grond kunnen aankopen in een dorpje vlakbij Leer. Op dit moment zijn we al druk bezig met het moderniseren van de boerderij.  Daarna moeten alle nieuwe volières, rennen, omheiningen, hekwerken e.d. nog opgebouwd worden. Pas als alles klaar is gaan de dieren over.
Het renoveren, opbouwen en verhuizen is een gigantische operatie en gaat meerdere maanden duren. We hopen in april 2012 echt over te zijn.